Բարության օրերը շարունակվում են Արմավիրում

2014թ-ի նոյեմբերի 10-ին ես անցկացրեցի բարության դաս՝ Արմավիրի Անդրանիկ Օզանյանի անվան թիվ 5 հիմնական դպրոցում: Իմ նպատակն էր երեխաների մեջ ձևավորել հանդուրժողականություն, հոգատարություն, ըներասիրություն և բարություն: Նրանց հանձնարարված էր` կատարել թիմային աշխատանք <<Իդեալական դպրոց բոլոր երեխաների համար>> խորագրով: Անկեղծ կլինեմ ասելով, որ այս դասարանը ամենաaղկմկոտներiց մեկն էր: Բայց ուրախ եմ այն փաստով, որ նրանք վերջիվերջո կարողացան միմյանց լսել և բավականին հաջողված թիմային աշխատանք կատարեցին: Իններորդ դասարանի աշակերտները ակտիվ մասնակցեցին քննարկմանը,

հայտնեցին կարծիքներ, արեցին առաջարկություններ: Ընդհանուր առմամբ քննարկումն անցավ հետաքրքիր մթնոլորտում: Վերջում երեխաները բարության օդապարուկը լցրեցին լավագույն մաղթանքներով և այն պատրաստեցին թռիչքի:

Օժենի Ավետիսյան, 16 տարեկան

ք. Արմավիր, Արմավիրի մարզ

Մարդու իրավունքները Մարոյի տեսանկյունից

     

Ողջույն իմ շատ սիրելի GLOW, ես կրկին վերադարձել եմ: Կներեք, որ այսքան ժամանակ անհետացել էի, ուղղակի չեմ կարողանում հասցնել: Դե հասկանո՞ւմ եք` ավարտական դասարան, պարապմունքներ, մրցույթներ, միջոցառումներ և այլն: Սակայն ուզում եմ նշել, որ ես դպրոցում միշտ խոսում եմ երեխաների հետ իմ GLOW-ում ստացած գիտելիքների մասին: Հիմա ցանկանում եմ ձեզ ներկայացնել իմ երկրորդ սեմինարը, որի վրա մեծ ջանքեր եմ գործադրել, և ոչ միայն ես, այլ նաև ուսուցչուհիս: Սեմինարը վերաբերվում է մարդու իրավունքներին և թրաֆիքինգին: Ուզում եմ ասել, որ սեմինարին պատրաստվել ենք մոտ կես ամիս:

Սեմինարին մասնակցել են նաև դպրոցի երեխաներից մի քանիսը: Ես և ուսուցչուհիս որոշեցինք, որ այս երկու թեմաներով կազմակերպենք, քանի վոր իմ կարծիքով այս թեմաները գրեթե իմաստով իրար նման են: Սեմինարի սկզբում մի քանի հոգով ներկայացրեցինք, թե ինչ է մարդու իրավունքը և թրաֆիքինգը: Ուզում եմ նաև նշել, որ սեմինարը կազմակերպելիս օգտվել ենք իմ ամառային դպրոցի մասնակցի գրքույքից: Եվ ինչպես GLOW-ում մենք բեմականացում մտածեցինք և բեմադրեցինք մարդու իրավունքների վերաբերյալ, այնպես էլ սեմինարի ժամանակ ընտրել ենք Հովհաննես Թումանյանի «Մարոն» և մի փոքր փոփոխված տարբերակով բեմադրել ենք: Սեմինարի վերջում դպրոցի տնօրենը շնորհակալություն հայտնեց կազմակերպիչներին և ինձ ակտիվ լինելու համար:

Դարեջան Հովհաննիսյան, 16 տարեկան

ք. Աշտարակ, Արագածոտնի մարզ

Ներառական կրթությունը Արմավիրի տարածաշրջանում

 Բարև հայ ժողովուրդ, ինչպե՞ս եք: Այնքան սեմինարներ կազմակերպեցի ու մասնակցեցի, որ դարձա հայտնի սեմինարավար: Այսպիսով ես շարունակում եմ իմ <<աշխատանքային>> գործունեությունը: Շատ շնորհակալ եմ ԳԼՕ-ի ամբողջ աշխատանքային կազմից, ինչպես նաև իմ շա՜տ սիրելի ընկերներից, որոնց խոսքերից քաջալերվելով իմ մեջ սեր արթնացավ դեպի թրեյնինգները և դրանց կազմակերպումը: Ասեմ, որ այս մեկ ամսվա ընթացքում գերակտիվ եմ եղել և շատ հետաքրքիր և ուսուցողական իրադարձությունների եմ ականատես եղել, ուղղակի չեմ հասցնում տեղադրել ԳԼՕ-ի էջում: Կներկայացնեմ ամենակարևոր իրադարձություններից մեկը:

Այսօր Արևի Շող հ/կ-ը <<Ներառական կրթությունը Արմավիրի տարածաշրջանում>> ծրագրի շրջանակներում իր վերջին այցելությունն իրականացրեց Արմավիրի Մովսես Սիլիկյանի անվան թիվ 6

հիմնական դպրոցում: Այցելության նպատակն էր՝ ցուցադրել հաշմանդամություն ունեցող անձանց մասին ֆիլմ, այնուհետև քննարկել այդ ֆիլմը դպրոցի աշակերտների հետ: Քննարկումը կատարել եմ ես՝ <<Արևի Շող>>- ակտիվիստ և կամավոր Օժենի Ավետիսյանիս: Աշակերտները մեծ հետաքրքրությամբ դիտեցին ֆիլմը և հայտնեցին տեսակետներ առաջադրված նյութի վերաբերյալ: Նրանք զարմանալիորեն հիացած էին տեսնելով հաշմանդամություն ունեցող անձանց հաջողություններն ու ձեռքբերումները: Քննարկաման ավարտին նրանք հետևություններ արեցին իրենց վերաբերմունքի մասին հաշմանդամություն ունեցող մարդկանց և նրանց՝ հասարակության մեջ ներառվելու վերաբերյալ: Ես շատ երջանիկ եմ, որ այսպիսի խելացի և գիտակ սերունդի ներկայացուցիչն եմ:  

Օժենի Ավետիսյան, 16 տարեկան

ք. Արմավիր, Արմավիրի մարզ

Բարության դաս

Հիշո՞ւմ եք, որ ինձ առաջարկել էին վարել <<Բարության դաս>>, որի համար ես շատ ուրախ էի: Ես ընդունել եմ առաջարկը և հիմա ձեզ եմ ներկայացնում արդյունքները:

Այսպիսով Հոկտեմբերի 6-ին տեղի ունեցավ  բավականին  հետաքրքիր  դաս-քննարկում  <<Արևի Շող>> ՀԿ-ի բարձր հովանու ներքո: Բայց որպեսզի ավելի պարզ լինի՝ ասեմ, որ այն ոչ թե սեմինար էր, այլ ավելի շուտ <<ԲԱՐՈՒԹՅԱՆ ԴԱՍ>>: Այն անց եմ կացրել 9-րդ  դասարանի   թվով   25   աշակերտների   հետ:  <<Արևի  Շող >>  ՀԿ-ն  <<Ներառական կրթությունը Արմավիրի տարածաշրջանում>> ծրագրի  շրջանակներում իրականացրեց իր թվով 5-րդ սեմինար-դասընթացը՝ ներառական կրթություն իրականացնող թիվ 6, թիվ 5 ինչպես նաև Արմավիրի (հատուկ օժանդակ) դպրոցում: Այս անգամ մեր թիրախային խումբն էր  5 -րդ միջնակարգ դպրոցը: Հիմնական նպատակը իրազեկումն էր և ներառման կարիք զգացող երեխաների հետ ճիշտ շփումը:

Դասի  վերջում  երեխաները  հանդես  եկան  իրենց  առաջարկություններով  կապված  ՀՈՒԱ /հաշմանդամություն ունեցող անձանց/ բարեկեցիկ դպրոց ստեղծելու նպատակով:

Բավականին  հետաքրքիր  առաջարկություններ  լսեցի  և  կարծում  եմ, որ դրանք  կարելի  է  առաջիկայում ի նկատի  ունենալ  ներառական  դպրոցներում: Ես որպես <<Արևի Շող>> ՀԿ-ի կամավոր, օժանդակում եմ ՝ կատարելով կազմակերպչական աշխատանքներ, բուռն կերպով մասնակցում եմ քննարկումներին, ներկայացնում եմ իմ կարծիքն ու դիրքորոշումը՝  ձեռք բերելով հասարակական գործունեություն իրականացնելու հմտություններ: Ինչպես նշեցի՝ դեռ ունենք 5 սեմինարներ, որոնք ես հետագայում կլուսաբանեմ:

Օժենի Ավետիսյան, 16 տարեկան

ք. Արմավիր, Արմավիրի մարզ

Գիրք` միակ սերը, որ չի տխրեցնում

           

Գիրք` միակ սերը, որ չի տխրեցնում...

Իսկ ես կասեի ավելին. մարդն առանց գրքի նման է անկիրք, առանց երևակայության ու թռիչքի դատարկ տարրայի: Պատերից ներս դատարկություն է, ու քամին էլ մի տեսակ ալարում է սուլել անբովանդակ տարածության ներսում: Ասածս այն է, որ թռիչքի համար կարդալ է պետք: Մտածելու համար կարդալ է պետք: Ապրելու համար կարդալ է պետք:

Ինչպես հասկացաք վերը նշված խոսքերից իմ այս անգամվա սեմինարի թեման եղավ <<Գիրք և մարդ շփումը>>: Ընթերցանությունը պետք է կարևոր տեղ զբաղեցնի մեր առօրյա կյանքում: Մշտապես մեծ հետաքրքրությամբ եմ ընթերցում իմ սիրած հեղինակների ստեղծագործությունները: Գրքերի միջոցով տեղափոխվում եմ լրիվ այլ աշխարհ, ուր ապրում են գրական հերոսները: Այդ աշխարհը տարբեր է մեր իրականությունից: Այն գեղեցիկ է, հեքիաթային, բարի ու անկեղծ: Ավաղ, այդ աշխարհում ոչ բոլորն են կարողանում ապրել, քանի որ նրանց գրավում է <<ժամանակակից>> տեխնոլոգիան (համակարգիչներ,այ-փադներ և նեթ-բուքեր): Սեմինարի իմաստը կայանում էր նրանում, որ մարդիկ կարևորեն գրքի էությունը, և երբեք չփոխեն գրիքը մյուս տեսակի կոնդացնող տեխնիկաների հետ, որոնք ուղղակի <<սպանում են մարդկանց>>:

Այսպիսով՝ ես մի ամբողջ օր անցկացրեցի ջատագովելով գրիքը: Անկեղծ կլինեմ և չեմ ստի. այս քննարկումից հետո ես հիասթափություն ապրեցի որոշ մարդկանց շնորհիվ, ովքեր ամեն կերպ փորձում էին ինձ համոզել, որ գիրքն արդեն <<իր դարն ապրել է>>:  

Բայց ուրախությամբ կարող եմ նշել, որ գրքի կարևորություն հասկացող մարդիկ ավելի շատ էին քան չհասկացողները: Քանի որ թեման գիրքն էր, հետևաբար տրամաբանական է, որ ես այն կազմակերպեցի գրադարանում: Սեմինար-քննարկումը տևեց շուրջ 2 ժամ: Սեմինարին մասնակցում էին գրադարանավարուհիներ, աշակերտներ, ուսանողներ և մարդիկ, ում հետաքրքրում էր այս թեման:

Ընթերցանությունը, կարծում եմ, կրթության նման մի բան է: Որքան էլ կարդաս, միևնույն , դեռ լրացնելու տեղ կա: Այն շարունակական բնույթ է կրում: Տարիների հետ փոխվում են հեղինակները, շոշափվող ու հետաքրքրող թեմաները: Եթե կյանքի մի որոշակի շրջանում անցածը կշեռքի վրա դնելու պահանջ ունենաս` կարելի է դա ընթերցած հեղինակների ու գրքերի միջոցով անել: 

       Գիրքը իմ կյանքում մեծ դերակատարում ունի: Դպրոցն ու համալսարանը որոշակիորեն              ձևավորում են մարդուն: Բայց, կարծում եմ, ավելի շատ գիրքն է, որ տձև քարից մարդ է կերտում:     Մեր աշխարհայացքի ձևավորման լավագույն հիմքը ընթերցանությունը Է: 

ՀՈՒՍԱՄ՝ ՀԱՄԱՄԻՏ ԵՔ ԻՆՁ ՀԵՏ:

Օժենի Ավետիսյան, 16 տարեկան

ք. Արմավիր, Արմավիրի մարզ