Փոքր ժամանակ սիրում էր քայլել փակ աչքերով և միշտ
ընկնում էր, աշխատել է որպես ներկարար-շինարար, անգետիկն
է, գիտի ամեն ինչից մի քիչ-մի քիչ, ձեռքի մեջ պահել է բաբախող
սիրտ, լսել է դելֆինների ձայնը, կառավարում է իր երազները, ունի բարոնուհու
տիտղոս, ստացել է պրոֆեսիոնալ բոքսով զբաղվելու առաջարկություն…
Այսքան բազմազան ու համեմունքաշատ Արքանե ունենք այս տարի: Այս արտահայտություններից յուրաքանչյուրն Արքանե դպրոցի թիմի անդամներից որևէ մեկի մասին է. դե պատկերացրեք այս տարվա Արքանեի գույները:
Օրվա ամենաուրախ ու միևնույն ժամանակ ամենալարված իրադարձությունը
Գանձերի որս խաղն էր, որտեղ թիմերը, գործի դնելով իրենց հնարամտությունը, արագաշարժությունը, ճկունությունը և մինչ այս պահը ձեռք բերած մտերմությունը, իրենց առջև դրված խնդիրները հաղթահարելով՝ լուծում են հանձնարարված գլուխկոտրուկը:
Իսկ խաղի վերջում ուրախ բացականչություններ, գրկախառնություններ ու թռվռոցներ, որովհետև ոմանք հաղթեցին, քանի որ ամենաարագն էին, ոմանք ավելի մտերմացան, որովհետև աջակցում էին միմյանց, ոմանք ավելի վստահ դարձան, որովհետև խնդիրներ էին լուծում:
Այսօր միմյանց ու ինքներս մեզ ավելի լավ
բացահայտեցինք, որովհետև օրվա խորագիրն ինքնաճանաչումն էր: Հետո փորձեցինք
համատեղ խնդիրներ լուծել. որոշ դեպքերում ստացվեց, որոշ դեպքերում՝ ոչ: Ձախողումներն
ընդունեցինք որպես նվեր, դրանցից արժեքավոր դասեր քաղեցինք: Բազմազանության և հանդուրժողականության
թեման քննարկելիս էլ հասկացանք, որ սիրում ենք մեր միջև եղած բոլոր-բոլոր տարբերությունները,
որոնք առանձնացնում են մեզ մյուսներից, և որոնցով մենք մենք ենք դառնում:
Օրվա վերջում կարծես թե ավելի շատ ենք սիրում տարբեր
գույներով լցված Արքանեն ու անհամբեր սպասում ենք գալիք օրերի հեքիաթներին, որոնք շատ
սիրուն են լինելու իրական թվալու համար:
Լիլիթ
Հակոբյան
Անահիտ
Վարդանյան
No comments:
Post a Comment